dag 16 Ho Chi Min City - Saigon
We zijn onderweg naar Saigon, of Ho Chi Min City. Onderweg zien we het landschap weer veranderen, de heuvels in de verte verdwijnen uit het zicht en het landschap wordt volledig plat. Onderweg zien we enorme plantage’s van drakenfruit. Dit zijn heerlijke vruchten en blijkbaar heel gezond ook. Binnenin zijn ze mooi wit, met vele zwarte pitjes (best vgl met bv een kiwi en zijn pitjes).
Aangekomen aan de stadsrand van Ho Chi Min zien we een hypermoderne grootstad. Er leven hier tussen de 11 en de 13 miljoen mensen. Er rijden hier dagelijks rond de 8 miljoen brommer rond. De stad is een mooie mix tussen oude koloniale gebouwen en de nieuwe hoge modern torengebouwen.
De eerste stop die we maken in onze stadstoer is het oorlogsmuseum. We zien hier welke gruwelijkheden er in de land gebeurd zijn. Zo werden de gevangen hier bv in “leeuwenkooien” gehouden. Dit zijn kooien gemaakt uit prikkeldraad van 1,80m X 0,7 m X 0,4m en hier zaten dan 4 tot 6 mensen in !!!!!!! We krijgen ook foto’s te zien van de gruwelijke verminkingen van napalm en agent orange.
We zien ook 2 iconische foto’s van deze oorlog in het echt. De eerste is de poort waardoor de tank van Noord-vietnam het paleis binnenrijd om zo de overwinning op te eisen. We zien ook het dak van het oude CIA gebouw waar de helicopters vertrokken om de laatste amerikanen te evacueren op het zelfde moment als wanneer de tank door de poort rijd.
We zien de mooiste koloniale gebouwen van deze stad. We zien de oude kathedraal ( die we spijtig genoeg niet kunnen bezoeken wegens renovatie), het postkantoor en het stadhuis.
Morgen gaan we de Vietcong tunnels bekijken en nog wat dieper in op het napalm gebeuren.
dag 14 Phan Thiet
Vandaag heel vroeg uit de veren, 5.30u opstaan en om 6.30u al onderweg naar de eerste stop.
De Long Songpagode die we gisteren door de regen niet meer hebben kunnen bekijken is onze eerste stop. Dit is een pagode waar nog steeds monikken wonen, leven, studeren en werken. Terwijl wij op dit ongelooflijke vroege uur al wakker zijn om deze pagode te bekijken ligt boedha hier nog lekker te slapen.
Vandaag gaan we nog verder het zuiden van Vietnam verkennen. We rijden langs de prachtige kustlijn en zien het landschap hier constant veranderen. De omgeving waar we nu in zijn heeft mooie zandstranden en duinen in gele, witte en rode tinten.
Onderweg komen we verschillende vissersdorpen tegen met de prachtige boten in alle maten en kleuren. In deze regio is er bijna geen regen, hierdoor is er hier ook bijna geen landbouw mogelijk. De mensen leven hier van de visvangst en de vele garnaalkwekerijen. ( dat wil zeggen … lekker eten vanavond)
Onderweg zien we ook verschillende plaatsen waar ze bewust zwaluwnestjes ‘kweken’. Een zwaluwnestje kan tot 3500 dollar opbrengen dus het trachten te verzamelen van deze is best wel een lucratieve zaak. We stoppen aan een van nagemaakte rotsen waar de zwaluwen hun nest in kunnen maken.
Vandaag checken we in, in een top resort aan de prachtige kust van Phan Triet. Morgen zitten wie hoor lekker relax om dan onze reis te vervolgen naar Saigon.Vanavond kan ik al heerlijk relaxen in een prachtig bed en een heerlijk bad met uitzicht op mijn privetuintje met buitendouche. Hopelijk wil het weer morgen een beetje meewerken en kunnen we genieten van het prachtige zwembad.
Morgen is het midherfstfestival, een festival waar vooral kinderen aan deelnemen, misschien kunnen we hier nog iets leuks van zien.
dag 13 Nha Trang ( halverwege onze reis vandaag )
Vanmorgen hebben we de weergoden een beetje boos gemaakt denk ik. We hadden het aan de ontbijttafel over het feit dat we tot nu toe schitternd weer gehad hebben.Momenteel is het namelijk regenseizoen in Vietnam en meestal wil dit zeggen dat het best wel vaak zou regenen. Gelukkig hebben we tot nu toe alleen regen gehad toen we in de bus zaten, of in Halong bay toen we op de boot sliepen. Vandaag waren de weergoden ons iets minder goed gestemd.
Onderweg naar Nha Trang komen we voorbij het, volgens de Vietnamese bevolking, mooiste strand van het land Dai Lahn beach. Het is op zich een prachtig stand, spijtig genoeg waren ze er aan het werken omdat het toeristische seizoen hier momenteel voorbij is.
Onderweg naar Nha Trang zien we vele prachtige uitzichten aangezien we bijna constant langs de hoofdweg rijden die mooi met de kustlijn meeloopt.
In Nha Trang aangekomen stoppen we bij de Po Nagar Chamtorens. Dit zijn net zoals in My son tempels uit de Cham periode. Deze bevinden zich in het midden van de stad en zijn bijna volledig gerenoveerd.
Als vervolg van onze daguitstap gaan we met een bootje naar een eilandje net voor de kust waar we de lokale vissersgemeenschap kunnen bezoeken. Wel hier dachten de weergoden dit is het moment om even de hemelsluizen te openen. Gezellig op een bootje en daarna wandelen op een eiland …. Leuk. Het nadeel was ook dat de lokale bevolking die normaal gezien buiten zit om netten te maken of herstellen eveneens aan het shuilen waren.
We zien wel mooi de prachtige grote gekleurde vissersboten, en hun kleine ronde varianten. Deze kleine ronde bootje zijn een soort van belastingsontduiking, lang geleden voerde de keize een belasting in op boten en door de kleine ronde manden te gebruiken konden de vissers deze belasting ontlopen. De mannen gaan meestal ‘s nachts vissen en als ze vis meebregen die te klein is, brengen ze deze naar de lokale drijvende kweekvijvers net voor het visserdorp. Hier kunnen de vissen groter worden tot ze verkocht kunnen worden op de internationele markt.
Morgen gaan we nog langs de long Songpagode, normaal stond deze vanmiddag nog op het programma maar het weer heeft ons doen besluiten om vandaag vroeger naar het hotel te gaan.
dag 12 My lai - Qhui Nhon
Vandaag, een verslag zonder foto's.
We zijn vandaag onderweg naar de overnachtingsplaats gestopt in My Lai, een van de vele zwarte pagina's van vietnam. In my lai is op 16 maart 1968 een zware misdaad tegen de menselijkheid begaan hier.
De Amerikanen en Zuid-Vietnamesen hadden de laatste tijd veel zware verliezen geleden, daarom wouden ze een soort van standpunt maken. Een basis in de buurt van dit dorpje op het platteland kreeg de opdracht een aanval te lanceren op de lokale vietcong. Deze lokale eenheid van de vietcong kwamen echter te weten dat ze zouden worden aangevallen en ze trokken weg. In de vroege ochtend op 16 maart zouden de achtergebleven dorpelingen afscheid nemen van echtgenoten en zonen die verder in het oerwoud gingen werken of vissen. In het dorpje blijven moeders, ouderlingen, zieken en kinderen achter.
De Amerikaanse troepen werden door een hoop helicopters gedropt in de rijstvelden aan het dorp. Onder leiding van kapitein William Calley vielen 3 bataljons het dorp aan. In eerste instantie (hopelijk) viel hen niet op dat er geen weerstand geleverd werd, en vielen er al snel een hoop onschuldige slachtoffers. De voetsoldaten waren onervaren, nog niet lang in vietnam gelegen soldaten. De helikopter piloten waren echter al lang in vietnam. Een van hen Hugh Tompson, viel het op dat er niet op hen geschoten werd, daarop lande hij zijn helikopter om polshoogte te nemen.
Een van de eerste dingen die hij zag was een massagraf van 105 vrouwen en kinderen in een gracht. Toen is hij zich beginnen realiseren wat er aan de hand was. De rest van de troepen waren echter zo opgejut, dronken en high dat ze niet doorhadden wat er aan het doen waren en ook niet te stoppen waren. Piloot Huhg Tompson heeft met gevaar voor eigen leven 13 mensen gered en toen kapitein Calley kunnen overtuigen om het gevecht te staken. Toen de legertop realiseerde wat er gebeurd was, is er een grote doofpot operatie gestart. Deze is echter uitgekomen door een legerfotograaf die alles vastgelegd heeft, piloot Hugh Tompson en een zwarte soldaat die hun verhaal naar buiten brachten. De soldaat zag wat er gebeurde en weigerde mee te vechten, hij schoot zichzelf daarom in de voet en is het enige Amerikaanse "slachtoffer" van deze slag.
Voor deze gruwelijkheden zijn er geen mensen gestraft. Kapitein Calley is veroordeeld tot levenslang huisarrest, maar werd onmiddellijk gratie verleend door president Nixon. Hugh Tompson, zijn crew en de zwarte soldaat hebben wel lang in de gevangenis gezeten voor desertie en het weigeren van opdrachten. Ze zijn oneervol ontslagen door Nixon, maar in ere hersteld door Clinton en hebben een hoge medaille gekregen, maar leven nog steeds met de emotionele tol van dit bloedbad.
In My lai lieten 504 mensen het leven, ongetwijfeld zijn er nog zo'n schrijnende verhalen in Vietnam maar hier zijn en het horen vertellen ( op film) door mensen hier aanwezig maakt het toch zeer echt.
Oorlog toch maar een vies iets ...
dag 11 Hoi An
Vandaag spenderen we nog een laatste dag in Hoi An.
We houden allemaal een rustige dag, een beetje shoppen, een beetje zwemmen en wat rusten. In de middag gaat de groep gezellig fietsen, maar ik hou het rustig. Ik heb een beetje last van de airco en ik vrees dat mijn neus sneller loopt dan ik kan volgen met fietsen ;-)
Hoi An is gekend voor 2 dingen, de mooie lantaarns en de handgemaakte kleding.
In het hele stadje kan je kleding op maat laten maken. Yaly is de meest gekende kleermaker van de stad. Je kan de zaak binnenstappen met een foto van iets wat je wil en ze maken dit volledig op maat voor je. Ze nemen dan al je maten op, en nemen foto's om je houding te bekijken en deze gegevens houden ze dan een jaar bij. Als je dan wil kan je binnen het jaar een mail sturen en iets nieuws laten maken en dan sturen ze dit op naar je thuis. Van de groep heeft niemand dit laten doen, maar de gids laat hier regelmatig hemden op maat maken. alles is binnen de dag gemaakt en dan moet je 2 of 3 maal komen passen voor de laatste aanpassingen.
Morgen denk ik een lange reisdag.
dag 10 Hoi An - My son
Vandaag zoals gezegd nog een beetje verder de geschiedenis in. We gaan naar My Son, een oud tempelcomplex van de champ- dynastie. Dit Is de lokale stam die hier woonde tot de 13e eeuw.
De champ is een volk dat oorspronkelijk vanuit India komt en dus het hindoe geloof aanhoud. We zien een hoop mooie tempels die midden in de jungle gelegen zijn. Hetgene wat ik echt mooi vond aan deze mensen hun denkwijze is dat ze hun tempels bewust nooit volledig afwerken. Ze laten steeds een klein hoekje niet volledig afgewerkt om zo nooit de perfectie te bereieken, om aan te tonen dat overal steeds nog aan gewerkt moet worden. Dit omdat ze ook geloven dat de mens zelf ook niet perfect kan zijn en zichzelf steeds verder moet blijven ontwikkelen.
Een groot deel van het tempelcomplex is verwoest door amerikaanse bommen, toch staat er nog een groot deel recht. Voor een van de deels gerestaureerde tempels kunnen we een optreden zien in lokale kleding en oude dansen. Prachtig tegen het décor van de oude tempels.
Na de middag is het tijd voor een kookles. We worden opgehaald door een vietnamees meisje met genoeg energie voor 10. Ze neemt ons over de markt en laat on seen hoop lokale groenten en kruiden zien, ruiken en proeven.. Vervolgens worden we naar het restaurant begeleid waar Hai onze chef-leraar van dienst is. We maken allerlei lekker en lokale dingen. We leren hoe we zelf loempia’s moeten maken en ook sticky rice met mango moeten maken.
Morgen de laatste dag om nog rustig te genieten van Hoi An en dan trekken we verder. We verdiepen ons vanaf nu in de amerikaans-vietnamese oorlog.
dag 09 wolkenpas - china beach - hoi An
Vandaag nemen we wederom een grens in dit prachtige land. We steken en klimaatgrens over. We gaan van een 4 seizoenen klimaat naar een tropisch klimaat. Het verschil, voor zover ik kan merken, nu niet zo heel veel. De streek waar we geweest zijn kan in de winterperiode koud zijn. Tot overdag 3°C en dus ‘s nachts lichte vorst. Waar we nu zitten is het gewoon altijd warm.
Deze grens steken we over door de wolkenpas te nemen. Dit is een pas overheen bergen/heuvels die net geen 600m boven zeeniveau liggen. We beginnen aan de slingerende weg naar boven, richting de altijd aanwezige wolken. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht op Danang en China beach. Dit is de plaats waar de amerikaanse soldaten konden komen ‘ontspannen’ tijdens de oorlog.
Net voorbij Danang, wat een van de grootste steden is in Vietnam, en een van de nieuwst ontwikkelde, vinden we een grote tegenstelling, Hoi An. Hoi An is een oude handelsstad die floreerde in de 16de en 17e eeuw. Het is beschermd door unesco en hier mogen geen auto’s of brommertjes rijden. Het is een prachtige oude stad, met mooie overhangende bomen die vol hangen met prachtige lampionnetjes, deze geven zowel overdag als ‘s avonds een prachtige sfeer.
Morgen gaan we nog iets verder terug in de geschiedenis, we gaan naar my son een oud tempelcomplex. En in de middag gaan we op kookles, ben benieuwd.
